Islak Elektrotlar Nedir ve Nasıl Çalışır?

Islak EKG Sensörleri: Yüksek Kaliteli Sinyaller İçin Altın Standart

Islak EKG elektrotları, elektroensefalografide (EEG) beyin aktivitesini kaydederken mümkün olan en yüksek sinyal kalitesini elde etmek için tasarlanmış sensörlerdir. Genellikle elektroensefalografide (EEG) “altın standart” olarak kabul edilirler. Kuru elektrotların aksine (doğrudan kafa derisiyle temas eden), ıslak elektrotlar, elektrot ile cilt arasında kararlı ve düşük empedanslı (dirençli) bir bağlantı oluşturmak için iletken bir ortam (tipik olarak bir elektrolit jel veya macun) kullanır. Bu iletken arayüz, sinyal kaybını ve gürültüyü en aza indirmek için kritik öneme sahiptir, bu da daha temiz ve daha doğru EEG kayıtları elde edilmesini sağlar.

Islak Bir EKG Elektrot Sisteminin Bileşenleri:

Tipik bir ıslak EKG elektrot sistemi birkaç temel bileşenden oluşur:

Elektrot Malzemesi: Elektrodun kendisi genellikle iyi iletkenlik özelliklerine ve elektrokimyasal kararlılığa sahip bir metalden yapılır. Yaygın malzemeler şunlardır:
- Gümüş/Gümüş Klorür (Ag/AgCl): Islak EKG elektrotları için en yaygın kullanılan malzemedir. Ag/AgCl elektrotlar, kararlı ve polarize olmayan bir arayüz sağlar. Bu, sinyali bozabilecek elektrik yükünün birikmesini en aza indirdiği anlamına gelir.
- Altın (Au): Altın da iyi bir iletkendir ve biyouyumludur (vücut dokularıyla uyumlu), ancak Ag/AgCl’den daha pahalı olabilir.
- Kalay (Sn): Kalay daha ucuz bir seçenektir, ancak polarizasyona daha yatkın olabilir (yani, elektrot yüzeyinde yük birikebilir ve sinyali bozabilir).
- Platin (Pt): Çok kararlı ve pahalı bir seçenektir.
Elektrot Şekli ve Tasarımı: Islak elektrotlar çeşitli şekil ve boyutlarda olabilir, ancak genellikle iletken jeli tutmak için bir boşluk veya girinti içeren küçük, disk şeklinde bir yapıya sahiptirler. Bazı elektrotlarda jelin enjekte edilebileceği küçük bir delik bulunur. Tasarım, kafa derisi ile temas alanını en üst düzeye çıkarırken rahatsızlığı en aza indirmeyi amaçlar.
İletken Jel/Macun: Bu, ıslak elektrotları kuru elektrotlardan ayıran en önemli bileşendir. Jel veya macun, elektrolit bir çözeltidir, yani elektrik iletebilen iyonlar (yüklü parçacıklar) içerir. Jel, birkaç önemli işleve sahiptir:
- Empedansı Azaltır: Cilt, özellikle dış tabaka (stratum corneum), nispeten yüksek bir elektriksel empedansa (dirence) sahiptir, bu da zayıf EEG sinyallerinin akışını engelleyebilir. İletken jel, elektrot-cilt arayüzündeki empedansı düşürerek sinyalin daha kolay geçmesini sağlar.
- Teması İyileştirir: Jel, elektrot ile kafa derisi arasındaki mikroskobik boşlukları doldurarak, kafa derisi düzensiz veya saçlı olsa bile iyi bir elektriksel temas sağlar.
- Elektrot Potansiyelini Stabilize Eder: Jel, elektrot-elektrolit arayüzünde kararlı bir elektrokimyasal potansiyelin korunmasına yardımcı olur, sinyal kaymasını ve gürültüyü en aza indirir.
Elektrot Tutucu/Başlık: Elektrotlar genellikle kumaştan veya elastik malzemeden yapılmış bir başlık veya bant ile yerinde tutulur. Başlık, elektrotların tutarlı bir şekilde yerleştirilmesini ve kafa derisi ile iyi temasın korunmasını sağlar.

Islak Elektrotlar Nasıl Çalışır: Elektrokimyasal Arayüz

Islak elektrotların nasıl çalıştığını anlamanın anahtarı, metal elektrot ile elektrolit jel arasındaki arayüzde meydana gelen elektrokimyasal reaksiyonlarda yatar.

İyonik Akımdan Elektronik Akıma Dönüşüm: Beynin elektriksel aktivitesi, beyin dokusunda ve hücre dışı sıvıda yüklü iyonların (Na+, K+, Cl- vb.) akışı olan iyonik akımlar üretir. Ancak, elektronik cihazlar (EEG amplifikatörleri gibi) elektronik akımları (elektronların akışı) ölçer. Elektrot, iyonik akımı bir elektronik akıma dönüştüren bir transdüser (dönüştürücü) görevi görür.
Elektrot-Elektrolit Arayüzündeki Elektrokimyasal Reaksiyonlar: Metal elektrot, elektrolit jel ile temas ettiğinde, elektrokimyasal reaksiyonlar meydana gelir. Bu reaksiyonlar, metal ile jeldeki iyonlar arasında elektron transferini içerir. Spesifik reaksiyonlar, elektrot malzemesine bağlıdır.
- Gümüş/Gümüş Klorür (Ag/AgCl) Elektrotlar: En yaygın ıslak elektrot türü, aşağıdaki tersinir reaksiyonu kullanır: AgCl + e- ↔ Ag + Cl-
  - Akım beyinden elektrota doğru aktığında (yani, o bölgede beyin göreceli olarak negatif olduğunda): Elektrot yüzeyindeki gümüş klorür (AgCl), elektrottan bir elektron (e-) ile reaksiyona girerek katı gümüş (Ag) oluşturur ve jele klorür iyonları (Cl-) salar.
  - Akım elektrottan beyne doğru aktığında (yani, beyin göreceli olarak pozitif olduğunda): Elektrot üzerindeki gümüş (Ag), jeldeki klorür iyonları (Cl-) ile reaksiyona girerek gümüş klorür (AgCl) oluşturur ve elektrota bir elektron (e-) salar.
  Bu tersinir reaksiyon, elektrot-elektrolit arayüzünde kararlı bir elektrik potansiyeli oluşturur. Bu kararlılık, EEG sinyalindeki gürültüyü ve kaymayı (drift) en aza indirmek için çok önemlidir. Ag/AgCl elektrotlar, polarize olmayan elektrotlar olarak kabul edilir, çünkü elektrokimyasal reaksiyonlar her iki yönde de kolayca ilerleyebilir ve arayüzde yük birikimini önler.
- Diğer Elektrot Malzemeleri: Altın veya kalay gibi diğer elektrot malzemeleri de sinyali iletebilir, ancak farklı elektrokimyasal reaksiyonlara sahiptirler. Bu malzemeler polarizasyona daha yatkın olabilirler, yani arayüzde yük birikebilir ve bu da sinyali bozabilir.
Sinyal Yükseltme ve Kaydetme: Elektrot üzerindeki, beynin iyonik akımındaki dalgalanmaların neden olduğu küçük elektrik potansiyeli değişiklikleri, bir diferansiyel amplifikatör tarafından yükseltilir. Amplifikatör, aktif elektrot ile bir referans elektrot arasındaki voltaj farkını ölçer ve ortak mod gürültüsünü (her iki elektrotu da aynı şekilde etkileyen gürültü) iptal eder. Yükseltilen sinyal daha sonra sayısallaştırılır (dijital hale getirilir) ve EEG sistemi tarafından kaydedilir.

Özetle, ıslak EEG elektrotları, beyin ile kayıt ekipmanı arasında düşük empedanslı, kararlı bir elektrokimyasal arayüz oluşturarak çalışır. İletken jel, bu süreç için hayati öneme sahiptir ve nöronal aktivite tarafından üretilen iyonik akımların, ölçülebilen ve analiz edilebilen elektronik akımlara dönüştürülmesini sağlar. Ag/AgCl elektrot, tersinir elektrokimyasal reaksiyonu ile özellikle bu görev için uygundur ve kararlı ve güvenilir bir sinyal sağlar.

İletken Jel Neden Daha İyi Sinyal İletimi İçin Kullanılır?

İletken jel, ıslak EEG elektrot sistemlerinin vazgeçilmez bir bileşenidir ve beyinden kayıt ekipmanına yüksek kaliteli sinyal iletimini sağlamada hayati bir rol oynar. Bu önemi, birkaç temel özellik ve işlevden kaynaklanır:

Empedansı Azaltma: Sinyal Kaybını Önlemek

İletken jelin en önemli işlevi, elektrot-cilt arayüzündeki elektriksel empedansı azaltmaktır. Empedans, alternatif akıma (AC) karşı gösterilen dirençtir – ki beyin tarafından üretilen akım türü de alternatif akımdır. Cilt, özellikle en dış tabakası (stratum corneum), kuru ve iletken olmayan yapısı nedeniyle nispeten yüksek bir empedansa sahiptir. Bu yüksek empedans, bir engel görevi görerek, zayıf EEG sinyallerinin (mikrovolt seviyesindeki) zayıflamasına (sönümlenmesine) ve doğru bir şekilde ölçülmesini zorlaştırır. Başka bir deyişle, yüksek cilt empedansı, sinyalin büyük bir kısmının elektrot tarafından algılanamadan kaybolmasına neden olur.

İletken jel ise, bir elektrolit çözelti olduğu için, yüksek konsantrasyonda iyonlar (örneğin, klorür, sodyum, potasyum) içerir. Bu iyonlar serbestçe hareket edebilir ve elektrik yükünü taşıyabilirler. Jel, elektrot ile kafa derisi arasına uygulandığında, yüksek empedanslı stratum corneum’un (cildin ölü, kuru tabakası) yerini, akımın akması için düşük empedanslı bir yol ile değiştirir. Bu, sinyal kaybını önemli ölçüde azaltır ve EEG amplifikatörünün daha güçlü ve daha temiz bir sinyal almasını sağlar. Sinyal ne kadar güçlüyse, EKG kaydı o kadar kaliteli olur.

Bu ilişki, aşağıdaki denklemle basitleştirilerek açıklanabilir (ancak bu basitleştirilmiş bir modeldir):

V_ölçülen = V_beyin * (Z_elektrot / (Z_elektrot + Z_cilt))

Burada:

V_ölçülen: EKG sistemi tarafından ölçülen voltaj.
V_beyin: Beyin tarafından üretilen gerçek voltaj.
Z_elektrot: Elektrot-jel arayüzünün empedansı.
Z_cilt: Cildin empedansı.

İdeal olarak, Z_elektrot, Z_cilt‘ten çok daha küçük olmalıdır. Bu, beyin sinyalinin neredeyse tamamının ölçüm ekipmanına ulaşmasını sağlar. İletken jel, Z_cilt değerini düşürerek bu ideal duruma yaklaşmamızı sağlar.

Temas Alanını İyileştirme: Daha Fazla Sinyal Yakalamak

Kafa derisi, mükemmel pürüzsüz bir yüzey değildir. Düzensizlikler, saç kökleri ve mikroskobik boşluklar içerir. Kuru bir elektrot doğrudan kafa derisine yerleştirildiğinde, sadece birkaç noktada temas eder, bu da küçük bir efektif temas alanı ve yüksek empedans ile sonuçlanır. Yani, sinyalin geçebileceği alan kısıtlı olur.

İletken jel, viskoz (kıvamlı) bir sıvı olduğu için, bu düzensizliklere nüfuz edebilir ve elektrot ile kafa derisi arasındaki boşlukları doldurabilir. Bu, çok daha geniş ve daha düzgün bir temas alanı yaratır, empedansı daha da düşürür ve sinyal iletimini iyileştirir. Daha geniş temas alanı, beyinden gelen daha fazla sinyalin elektrot tarafından algılanmasını sağlar.

Elektrot Potansiyelini Stabilize Etme: Daha Az Gürültü, Daha Net Sinyal

Elektrot-elektrolit arayüzünde meydana gelen elektrokimyasal reaksiyonlar (daha önce açıklandığı gibi) bir elektrik potansiyeli oluşturur. Ancak, bu potansiyel, hareket artefaktları (elektrodun kafa derisi üzerinde kayması), cilt hidrasyonundaki (nemliliğindeki) değişiklikler veya elektrodun polarizasyonu gibi çeşitli faktörler nedeniyle dalgalanabilir. Bu dalgalanmalar, sinyalde kaymaya (drift) ve gürültüye neden olur, bu da EEG kaydının kalitesini düşürür.

İletken jel, bu potansiyeli stabilize etmeye yardımcı olur. Bunu, elektrokimyasal reaksiyonlara katılabilecek büyük bir iyon rezervuarı sağlayarak yapar. Bu “tamponlama” etkisi, sinyal kaymasını ve gürültüyü en aza indirir, daha kararlı ve güvenilir bir EEG kaydı sağlar.

Artefaktları Azaltma: Daha Temiz Bir Kayıt

Hareket artefaktları, elektrodun kafa derisi üzerinde kaymasından kaynaklanan ve EEG sinyaline önemli ölçüde gürültü ekleyebilen istenmeyen sinyallerdir. İletken jel, elektrodu kafa derisine yapıştırarak hareketi azaltır ve bu artefaktları en aza indirmeye yardımcı olur. Jel tabakası ayrıca küçük hareketlerin etkisini sönümler.

Sinyal-Gürültü Oranını İyileştirme: Daha Güçlü Sinyal, Daha Az Gürültü

Yukarıdaki faktörlerin (düşük empedans, iyileştirilmiş temas, stabilize edilmiş potansiyel ve azaltılmış artefaktlar) birleşik etkisi, sinyal-gürültü oranında (SNR) önemli bir artıştır. SNR, sinyalin gücünün gürültünün gücüne oranıdır. Daha yüksek bir SNR, daha temiz ve daha kolay yorumlanabilir bir EEG kaydı anlamına gelir.

İletken Jellerin Bileşimi:

İletken jellerin bileşimi değişebilir, ancak tipik olarak şunları içerir:

Elektrolitler: Elektriksel iletkenliği sağlayan tuzlar (örneğin, potasyum klorür (KCl), sodyum klorür (NaCl)).
Kıvam Arttırıcılar (Thickening Agents): Jelin viskozitesini (kıvamını) artıran, akmasını veya çok çabuk kurumasını önleyen maddeler (örneğin, gliserin, propilen glikol, selüloz türevleri).
Koruyucular: Bakteri veya mantar üremesini önlemek için.
Nemlendiriciler (Humectants): Jelin nemli kalmasını sağlamak için.
pH ayarlayıcılar
Çözücüler

Özetle, iletken jel, ıslak EEG elektrotları için vazgeçilmezdir, çünkü beyindeki iyonik akımlar ile kayıt ekipmanı tarafından ölçülen elektronik akımlar arasındaki boşluğu doldurur. Bunu, empedansı düşürerek, teması iyileştirerek, elektrot potansiyelini stabilize ederek ve artefaktları azaltarak yapar. Tüm bunlar, daha yüksek kaliteli bir EEG sinyali elde edilmesine katkıda bulunur. Jel olmadan, EEG sinyali çok zayıf ve gürültülü olurdu ve güvenilir bir şekilde ölçülemezdi.

Islak EEG Sensörlerinin Avantajları ve Dezavantajları

Sinyal kalitesi açısından altın standart olarak kabul edilen ıslak EEG sensörlerinin, belirli bir uygulama için uygun EEG sistemini seçerken göz önünde bulundurulması gereken hem avantajları hem de dezavantajları vardır.

Avantajları:

Yüksek Sinyal Kalitesi: Islak elektrotların birincil avantajı, üstün sinyal kalitesidir. İletken jel, elektrot-cilt arayüzündeki empedansı düşürür, sinyal kaybını en aza indirir ve elektrot potansiyelini stabilize eder. Bu, şunlarla sonuçlanır:
- Daha Yüksek Sinyal-Gürültü Oranı (SNR): Daha az gürültü ve artefakt içeren daha temiz sinyaller.
- Düşük Empedans: Elektrot ve kafa derisi arasında daha iyi elektriksel temas.
- Beyin Aktivitesinin Daha Doğru Ölçümü: Kaydedilen sinyal, altta yatan nöronal aktiviteyi daha sadık bir şekilde temsil eder.
- Daha İyi Düşük Frekans Kaydı: Düşük ve daha kararlı bir empedansa sahip oldukları için düşük frekanslı beyin aktivitesini daha kolay ölçebilirler.
Kararlı Kayıtlar: İletken jel, elektrot-elektrolit arayüzünde kararlı bir elektrokimyasal potansiyelin korunmasına yardımcı olur ve zaman içinde sinyal kaymasını (drift) en aza indirir. Bu, özellikle uzun süreli kayıtlar için önemlidir.
Köklü Teknoloji: Islak elektrotlar onlarca yıldır EEG’de kullanılmaktadır ve kullanımları ve elde edilen verilerin yorumlanması konusunda geniş bir bilgi ve deneyim birikimi vardır. Elektrot yerleşimi, jel uygulaması ve veri analizi için standartlaştırılmış prosedürler ve protokoller mevcuttur.
Klinik ve Araştırma Uygulamalarına Uygunluk: Islak elektrotların yüksek sinyal kalitesi, onları doğru ve güvenilir EEG kayıtlarının gerekli olduğu epilepsi teşhisi ve uyku çalışmaları gibi klinik uygulamalar için tercih edilen seçenek haline getirir. Ayrıca, beyin aktivitesindeki ince değişikliklerin tespit edilmesi gereken nörobilim araştırmalarında da yaygın olarak kullanılırlar.
Polarize Olmayan Elektrotlar (Ag/AgCl): En yaygın ıslak elektrot türü olan gümüş/gümüş klorür (Ag/AgCl) elektrotların kullanılması, polarize olmayan bir arayüz sağlayarak sinyal kararlılığını daha da artırır ve artefaktları en aza indirir.

Dezavantajları:

Dağınık ve Zaman Alan Kurulum: İletken jel uygulaması dağınık ve zaman alıcı olabilir. Jelin her elektrota dikkatlice uygulanması gerekir ve kafa derisi ile iyi temas sağlamak için saçların ayrılması gerekebilir. Bu, hızlı kurulumun gerekli olduğu durumlarda önemli bir dezavantaj olabilir.
Jelin Kuruması: İletken jel, özellikle sıcak veya kuru ortamlarda zamanla kuruyabilir. Bu, empedansı artırabilir ve sinyal kalitesini düşürebilir. Uzun süreli kayıtlarda jelin tekrar uygulanması gerekebilir.
Cilt Tahrişi: Bazı kişilerde iletken jel veya elektrot malzemesine karşı cilt tahrişi veya alerjik reaksiyonlar görülebilir.
Saç Girişimi: Saçın varlığı, jel kullanılsa bile elektrot ile kafa derisi arasındaki teması engelleyebilir. İyi bir temas elde etmek için saçın kenara çekilmesi veya bazı durumlarda tıraş edilmesi gerekebilir.
Temizlik Gerekliliği: EEG kaydından sonra jelin elektrotlardan, katılımcının saçından ve kafa derisinden temizlenmesi gerekir. Bu zaman alıcı ve rahatsız edici olabilir.
Ambulatuvar İzleme İçin İdeal Değil: Islak elektrotlu taşınabilir EEG sistemleri mevcut olsa da, bunlar genellikle kuru elektrot sistemlerine göre ambulatuvar izleme (laboratuvar ortamı dışında EEG kaydı) için daha az uygundur. Jel dağınık olabilir ve elektrotların hareket artefaktlarına daha yatkın olma olasılığı daha yüksektir.
Maliyet: Elektrotların kendileri olağanüstü pahalı olmasa da, jelin devam eden maliyeti artar.
Uzmanlık Gerekli: Islak elektrotlar iyi yerleştirmek için bir uzman gerektirir.

Islak ve kuru EEG elektrotları arasında seçim, belirli uygulamaya ve sinyal kalitesi ile kullanım kolaylığı arasındaki dengeye bağlıdır. Yüksek sinyal kalitesinin çok önemli olduğu durumlarda (klinik teşhis veya ayrıntılı nörobilim araştırmaları gibi), ıslak elektrotlar tercih edilen seçenektir. Ancak, kullanım kolaylığının ve rahatlığın daha önemli olduğu durumlarda (tüketici nöroteknoloji uygulamaları veya ambulatuvar izleme gibi), kuru elektrotlar daha uygun olabilir.

Islak Sensörlerin Yaygın Olarak Kullanıldığı Yerler (Klinik, Araştırma, Nörogeribildirim)

Üstün sinyal kaliteleri nedeniyle, ıslak EEG sensörleri, beyin aktivitesinin doğru ve güvenilir bir şekilde ölçülmesinin şart olduğu çeşitli uygulamalarda tercih edilen seçenektir.

Klinik Uygulamalar:
- Epilepsi Teşhisi ve İzlenmesi: EEG, epilepsi teşhisi ve yönetiminin temel taşıdır. Islak elektrotlar, nöbet aktivitesini (EEG’de anormal elektriksel deşarjlar olarak görünen) tespit etmek ve karakterize etmek için kullanılır.
  - Rutin EEG: Nöbetler arası epileptiform deşarjları (nöbetler arasındaki anormal beyin aktivitesi) tespit etmek için kullanılan, tipik olarak 20-40 dakika süren standart bir EEG kaydı.
  - Uzun Süreli Video-EEG İzlemesi: Nöbetleri yakalamak ve türünü ve kökenini belirlemek için genellikle video izleme ile birlikte birkaç saat veya gün boyunca sürekli EEG kaydı. Bu genellikle özel epilepsi izleme ünitelerinde gerçekleştirilir.
  - İntrakraniyal EEG (iEEG) veya Elektrokortikografi (ECoG): Bazı durumlarda, nöbet odağını daha kesin olarak belirlemek için elektrotlar doğrudan beyin yüzeyine (ECoG) veya beyin dokusuna (iEEG) yerleştirilir. Bu tipik olarak epilepsi cerrahisi hazırlığında yapılır. Geleneksel anlamda “ıslak” olmasalar da (jel kullanılmaz), bu elektrotlar invazivdir ve son derece yüksek sinyal doğruluğu hedefini paylaşırlar.
  - **Neonatal (Yenidoğan) EEG: ** Beyin fonksiyonunu izlemek için kullanılır
- Uyku Çalışmaları (Polisomnografi): EEG, uyku bozukluklarını teşhis etmek için altın standart olan polisomnografinin çok önemli bir bileşenidir. Islak elektrotlar, uyku sırasındaki beyin aktivitesini kaydetmek için kullanılır ve farklı uyku evrelerinin (uyanıklık, REM uykusu, NREM evreleri 1-3) belirlenmesine ve uyku apnesi, uykusuzluk ve narkolepsi gibi uyku anormalliklerinin tespit edilmesine olanak tanır.
- Nörolojik Değerlendirmeler: EEG, aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli nörolojik durumlarda beyin fonksiyonunu değerlendirmek için kullanılabilir:
  - İnme (Felç): EEG, beyin hasarı alanlarını belirlemeye ve inmenin ciddiyetini değerlendirmeye yardımcı olabilir.
  - Travmatik Beyin Hasarı (TBH): EEG, TBH’yi takiben beyin aktivitesindeki anormallikleri tespit edebilir ve iyileşmeyi izleyebilir.
  - Ensefalit ve Menenjit: EEG, bu enfeksiyonlarla ilişkili karakteristik beyin aktivitesi modellerini gösterebilir.
  - Koma ve Beyin Ölümü: EEG, komadaki hastalarda bilinç düzeyini değerlendirmek için kullanılır ve beyin ölümünü belirlemede kullanılan kriterlerden biridir.
  - Demans: EEG, bazı demans türlerinde beyin aktivitesinin yavaşladığını gösterebilir, ancak birincil tanı aracı değildir.
- Anestezi İzleme: EEG, ameliyat sırasında anestezi derinliğini izlemek, hastanın yeterince anestezi altında olmasını sağlamak ve ameliyat sırasında farkındalığı önlemek için kullanılabilir.
Araştırma Uygulamaları:
- Bilişsel Sinirbilim: EEG, bilişsel sinirbilim araştırmalarında, aşağıdakiler gibi çeşitli bilişsel süreçlerin sinirsel bağıntılarını incelemek için yaygın olarak kullanılır:
  - Dikkat: EEG, belirli bir uyaran veya göreve dikkatini odaklamayla ilişkili beyin aktivitesindeki değişiklikleri ölçebilir.
  - Bellek: EEG, anıların kodlanması, depolanması ve geri getirilmesiyle ilişkili farklı beyin aktivitesi modellerini ortaya çıkarabilir.
  - Dil: EEG, dil anlama ve üretiminde yer alan sinirsel süreçleri incelemek için kullanılabilir.
  - Duygu: EEG, farklı duygusal durumlarla ilişkili beyin aktivitesindeki değişiklikleri tespit edebilir.
  - Karar Verme: EEG, karar verme süreçlerinin altında yatan sinirsel süreçleri araştırmak için kullanılabilir.
- Beyin-Bilgisayar Arayüzleri (BBA): Bazı BBA’lar kuru elektrotlar kullansa da, yüksek sinyal kalitesi ve doğruluğu gerektiren araştırma BBA’ları için genellikle ıslak elektrotlar tercih edilir. Bu, özellikle protez uzuvları kontrol etmek veya ciddi motor bozuklukları olan bireylerle iletişim kurmak için kullanılanlar gibi, beyin aktivitesindeki ince değişikliklere dayanan BBA’lar için geçerlidir.
- Uyku Araştırmaları: Klinik uyku çalışmalarında olduğu gibi, ıslak elektrotlar, uykunun sinirsel mekanizmalarını ve uyku yoksunluğunun veya uyku bozukluklarının beyin fonksiyonları üzerindeki etkilerini araştırmak için gereklidir.
- Farmakolojik Araştırmalar: EEG, ilaçların beyin aktivitesi üzerindeki etkilerini incelemek için kullanılabilir. Bu, ilaçların etki mekanizmalarını anlamaya ve potansiyel yan etkileri belirlemeye yardımcı olabilir.
- Gelişimsel Sinirbilim
Nörogeribildirim: Nörogeribildirim, bireylerin beyin aktivitelerini kendi kendilerine düzenlemeyi öğrenmeleri için gerçek zamanlı EEG kayıtlarını kullanan bir tür biyo-geribildirimdir. Islak elektrotlar, kuru elektrotlara göre daha doğru ve güvenilir bir beyin aktivitesi ölçümü sağladıkları için nörogeribildirimde yaygın olarak kullanılır.
- DEHB (Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu): Nörogeribildirim, bireyleri dikkatlerini ve odaklanmalarını artırmaya yönelik eğitmek amacıyla dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunu (DEHB) tedavi etmek için kullanılmıştır.
- Anksiyete ve Depresyon: Nörogeribildirim, beyin dalgası modellerini değiştirerek semptomları azaltmayı amaçlayarak anksiyete ve depresyon için bir tedavi olarak da araştırılmıştır.
- Zirve Performans Eğitimi: Nörogeribildirim bazen sporcular, müzisyenler ve diğer sanatçılar tarafından bilişsel ve duygusal kontrollerini geliştirmek için kullanılır.
- Epilepsi: Bazı çalışmalar, nörogeribildirimin bazı epilepsili bireylerde nöbet sıklığını azaltmaya yardımcı olabileceğini göstermektedir.

Kuru elektrotlu EEG sistemleri, tüketici uygulamaları ve bazı araştırma ortamları için giderek daha popüler hale gelirken, ıslak EEG elektrotları, yüksek sinyal kalitesi, doğruluk ve güvenilirliğin çok önemli olduğu uygulamalar için altın standart olmaya devam etmektedir.